» تنبیه بدنی ممنوع !!

آیا تربیت بدون تنبیه بدنی امکان پذیر است؟ خانم آرلن در یک بعد از ظهر گرم و آفتابی در کنار استخر نشسته بود و دختر دو ساله او به گونه ای خستگی ناپذیر در حال نق زدن و ناله کردن بود. سرانجام خانم آرلن به حدی ناراحت شد که سیلی محکمی به صورت دخترش نواخت و سپس وسایل خود را جمع کرد و به اتفاق فرزندش به خانه بازگشت او خیلی زود از عصبانیت خود پشیمان شد و با خود فکر کرد که اگر قرار باشد اینقدر زود کنترل خود را از دست بدهد چگونه می تواند در سنین نوجوانی دخترش رفتاری مناسب با او داشته باشد؟ و سپس با خود گفت آیا هرچه دخترم بزرگتر می‌شود باید بیشتر به اوزور بگویم؟ باید همچنان او را کتک بزنم؟ یاباید روش تربیتی دیگری بیابم؟ اگرچه هنوز نظر خاصی در این مورد ندارم اما سوگند می خورم که دیگر هرگز او را کتک نزنم. خانم آرلن به محض اتخاذ این تصمیم سعی کرد در مورد سایر روش‌های تربیتی مطالعه کند تا بدون نیاز به کتک زدن بتواند با فرزندش ارتباط برقرار نماید. او همچنین لحظاتی را که خشمگین می‌شد جمع‌بندی کرد تا علت عصبانیت خود را که به کتک زدن دخترش منجر می‌شد بیابد و نسبت به کنترل آن اقدام کند. خانم آرلن ناگهان به روش مناسب برخورد با رفتارهای ناشایست دخترش دست یافت. او دریافت که مخالفت با یکی از خواسته‌های کودکان می‌تواند به عنوان سلاحی موثر بررفتار آنها تأثیر بگذارد؛ لذا تصمیم گرفت تا موافقت با هر یک از خواسته های دخترش را به تغییر یک رفتار ناشایست مشروط سازد و بگوید اگر میخواهی با تقاضایت موافقت کنم باید از انجام فلان رفتار خودداری کنی. خانم آرلن حالت های روحی خود را مورد بازنگری قرار داد و از خود پرسید چرا من عصبانی می شوم؟ او ناگهان دریافت هنگامی که فرزندش رفتاری ناپسند مرتکب می شود این احساس در او پدید می آید که در تربیت فرزندش ناموفق بوده و همین احساس خشم و عصبانیت او را سبب می شود. والدین در اثر خستگی زیاد ناشی از کارهای خانه یا رفتارهای نامطلوب دوستان و بستگان نیز خشمگین شده و کنترل خود را از دست می دهند اما آنها باید بیاموزند که در این موارد از دیگران کمک بخواهند یا برنامه‌ای طرح کنند که آنها را به حالت طبیعی بازگرداند و عصبانیت آنها را فرونشاند. خانم لوسیا به همراه دوفرزندش که نه ماه اختلاف سنی داشتند از آلمان به کانکتیکات سفر کرد. اویک شب عده‌ای مهمان را به خانه خود دعوت کرد؛ با این پندار که قادر است به فرزندانش نیز رسیدگی کند زیرا تجربه قبلی اش به او می گفت که مشکلات کودکان با توجه به آنها از میان خواهد رفت. لوسیافکر میکرد که صرفاً با توجه کامل می توان بر سهل انگاری در تربیت کودکان غلبه کرد ولی توجه تمام وقت او به فرزندانش بی فایده بود. او ناگهان دریافت که نمی تواند تجربه های گذشته و یا حتی تجربیات دیگران را به شرایط مختلف تعمیم دهد و نتیجه گیری کند لذا برای چند ساعتی که میهمان داشت به استخدام یک پرستار کودک مبادرت کرد یعنی از دیگران کمک گرفت

. خانم آن؛ توانایی مالی استخدام پرستار کودک را نداشت از این رو هنگامی که عصبانی می شد کودکان خود را در یک محل امن قرار می‌داد و دوش می‌گرفت تا خشمش فرو نشیند. یکی از هدف های مهم تربیتی این است که واکنش ها سریع و منسجم باشد. افزون بر این یک رفتار شایسته باید به طور تدریجی و قدم به قدم آموخته شود زیرا موضوع یادگیری و حافظه روندی پیچیده است که یک کودک طی آن همزمان با رشد سنی می تواند کلمات استدلال و انتظارات ما را بفهمد. به کار بردن جمله هایی چون نکن بدون ادای توضیح بی فایده خواهد بود. کودکان قبل از آموختن یک رفتار باید بارها آن را تکرار کنند به همین علت است که تغییر رفتار ناشایست آنها به تدریج صورت می گیرد. والدین در برابر این روند تدریجی بیحوصله شده و می گویند می دانم که پسرم منظورم را متوجه شده است زیرا دیروز خواهرش را کتک نزد ولی چرا امروز دوباره او را کتک زد؟ والدین گمان می کنند که فرزندشان با نشان دادن چنین رفتاری به عمد با آنها مخالفت می کند حال آنکه قدرت حافظه و استدلال کودکان در چند سال اول زندگی هنوز به طور کامل رشد نکرده است. والدین باید به این واقعیت توجه کنند که درخواست های متعدد از فرزندشان باعث انباشته شدن حافظه آنها می شود اکنون به نکات کلیدی اشاره می کنیم که برای تدوین برنامه‌های تربیتی بدون نیاز به تنبیه بدنی حائز اهمیت هستند.

١. رفتاری را که از فرزندان خود انتظار دارید به طور مشخص بیان کنید .

۲. به بررسی نرخ رشد رفتار مورد نظر بپردازید از فرزندتان انتظار چه نوع رفتاری دارید عالی یا متوسط؟

٣. دانش خود را درباره توانایی ها و محدودیت های سنی کودکان را افزایش دهید تا انتظار یک فرد بالغ را از یک کودک نداشته باشید.

٤. از خود بپرسید چه واکنشی مهم است گاهی اوقات والدین در انظار عمومی احساس می‌کنند که عده‌ای مواظب آنها هستند لذا رفتار فرزندشان را نوعی مخالفت با شخصیت خود می پندارند و با او درگیر می‌شوند بکوشید رفتار فرزندتان را نوعی تجربه و فرصت برای یادگیری تلقی کنید.

٥. اگر فرزندتان رفتار ناشایست مرتکب شد بی‌درنگ با او برخورد کنید زیرا تاخیر در برخورد باعث می شود که فرزند شما رفتار نادرست خود را فراموش کند و نیازی به اصلاح آن احساس نکند. هنگامی که کودکی را توبیخ میکنید جدی باشید تا بتوانید منظور خود را منتقل کنید کودکان این نوع برخورد را دوست دارند حتی اگر به ظاهر فکر کنند که والدینشان بی رحم هستند.

٦. انتظار نداشته باشید که کودکان به طور مطلق از شما اطاعت کنند بعضی از آنها آرام هستند و برخی طبعی سرکش دارند سعی کنید آنها را قانع کنید اگر با یک خواسته آنها مخالفت می کنید به مخالفت لفظی اکتفا نکنید و پیگیری داشته باشید تا کودک شما در یابد که جدی هستید.

٧. وقتی کودک شما دو ساله شد به او بیاموزید که هر عملی نتیجه ای دارد به او بگویید اگر به این رفتار ناشایست ادامه دهی از فلان امتیاز محروم خواهی شد و بدین ترتیب نتیجه رفتار ها را از طریق تعیین جریمه به او بیاموزید.

٨. هیچگاه مجازات های غیر واقعی را به عنوان نتیجه یک رفتار ناشایست تعیین کنید مثلاً نگویید اگر فلان کار را انجام دهی پایت را خواهم شکست زیرا این جمله عبارتی اغراق‌آمیز بیش نیست.

٩. طوری وانمود نکنید که نمی خواهید فرزندتان را تنبیه کنید بلکه شخص دیگری مثل دکتر یا غیره قصد این کار را دارد هیچگاه نگویید اگر بچه خوبی نباشی به دکتر می گویم به تو آمپول بزند زیرا این تهدید را اجرا نخواهید کرد و فرزند شما متوجه خواهد شد که رفتار ناشایست او هیچ مجازاتی در پی ندارد.

١٠. سرگرم کردن کودک یک روش عالی تربیتی برای دور کردن او از یک وسیله یا رفتار ناشایست است بدون این که ناگزیر به درگیری با او شوید بیش از گرفتن وسیله‌ای از کودک به کوشید جایگزینی مناسب و جذاب برای آن بیابید مثلاً بگویید ببین این توپ چقدر قشنگ است سپس توجه او را به توپ معطوف ساخته و وسیله دیگر را بدون اینکه متوجه شود از او دور کنید.

١١. بعضی کودکان قانع نمی‌شوند و به محض گرفتن وسیله ای از آنها گریه می‌کنند بدون آنکه تصور کنید در حال شکنجه او هستید گریه اش را تحمل کنید و بدانید که شما در حال آموزش او هستید تا یاد بگیرد که نباید بی محابا با هر وسیله‌ای بازی کند.

١٢. به کودک خود بگویید که دقیقاً چه انتظاری از او دارید از کلی گویی دوری کنید زیرا باعث سرگردانی فرزندتان می شود به فرزند خود اجازه دهید رفتارش را خود برگزیند اگر رفتاری ناشایست داشت مجازاتی برای او تعیین کنید و در اجرای آن جدی باشید کودک با مشاهده جدیت شما به محض دریافت نخستین اخطار رفتارش را اصلاح کرده و نیازی به تذکر های پیاپی نخواهد داشت.

١٣. سعی کنید خشم خود را کنترل نمایید علت آن را بیابید و از بین ببرید آیا خشمگین شدن شما در اثر خستگی است یا نه؟

١٤. به یاد داشته باشید که یک نوع تنبیه برای همه کودکان کارایی ندارد لذا باید در این زمینه خلاقیت و ابتکار داشته باشید.

١٥. هیچگاه فرزند خود را کتک نزنید فریاد نکشید و با چهره عصبانی با او برخورد نکنید زیرا کودکان در همه حال به عشق و محبت شما نیاز دارند حتی در مواقعی که عملی ناپسند مرتکب می شوند هیچ گاه به آنها توهین نکنید و مخالفت خود را با صدای آرام ابراز نمایید.

١٦. والدین نیز به جایزه نیاز دارند اگر روش تربیتی شما موفق بود به خود تبریک بگویید و خودتان را تحسین کنید..

تگ ها : تنبیه بدنی روش تربیتی عصبانیت رفتار ناشایست کتک توهین عشق محبت

۰ نظر / ۴۱۱ بازدید